Dotykam zżółkłego papieru, przyjacielu, odwracam strona po stronie, szorstkość celulozy przechodzi na palce, zanurza się w dermatoglifach, zahacza neurony. Nie potrafię czytać, przyjacielu. Nie dziś. Zaciągam się zapachem myśli, historii przekładanych z rąk do rąk, może nigdy nie przeczytanych. Wspomnieniem jednego z tych, co przestali istnieć. Zaciągam się słowem, mój drogi. I uzależniam.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................Obrazu człowieka nie szuka się w lustrze. - a gdzie? - zapytałem. - w sobie

M e n u

=> kilka słów ode mnie
=> złamaną stalówką . . .
M.S
=> mistrzowie
=> Halina Poświatowska
=> Tadeusz Miciński
=> Kazimiera Zawistowska
=> Jan Lechoń
=> Zbigniew Herbert
=> Leopold Staff
=> Konstanty Ildefons Gałczyński
=> K.K Baczyński
=> Stanisław Barańczak
=> Adam Mickiewicz
=> Tadeusz Różewicz
=> ks. Jan Twardowski
=> Wiktor Hugo
=> Czesław Miłosz
=> psychoterapia słowem
--> Aurelian
--> Nędznicy
Paulo Coelho
--> Stracone złudzenia
--> Stracone złudzenia cz.II
--> Korespondencje cz.I
--> Korespondencje cz.II
--> Olimpio
Benoite Groult
--> rok 93
--> le petit prince
-->Opowieść dla przyjaciela
--> Jaszczur (fragment)
--> Silniejszy od nienawiści
--> Pracownicy morza
=> nie z tego świata

Z rzeczy świata tego
zostaną tylko dwie. Dwie tylko:
poezja i dobroć...

i więcej nic


D.M

Zapytałeś mnie. Co dają Ci te książki?
Po chwili milczenia usłyszałeś: One mnie uspokajają.
Wyśmiałeś mnie.

Widocznie nigdy w życiu nie znalazłeś książki dla siebie. Ba! Nawet nie szukałeś.
Widzisz...
a ja znalazłam taką, dzięki której zrozumiałam, co tak naprawdę jest ważne...

---

Wielkie podziękowania dla Tadeusza Różewicza
wielkiego człowieka, doskonałego poety
za jego słowa pełne bólu i emocji

za wersy zlepiane nowym smakiem życia
za jego wyraźne kontury i kreski
za to, co potrafi robić dla świata

za jego pióro...
za złotą stalówkę...
za kilka słów więcej niż jedno życie...

dziękuję
Edyta Geppert

Odchodzą tak jak przyszli niespodzianie... zbyt prędko wypełniają się ich dni... znów na długo zostajemy sami... być może trochę lepsi dzięki nim(...) Ich pieśni ptaki w lasach wciąż śpiewają... i wieniec ziół rozsiewa pod nich wiatr... odchodzą stąd, lecz nie - nie umierają... sumieniem naszym niespokojnym są...

być poezją, wiatrem, galopem...(...) nad słowami się wznosić, nad murawą trwać wiecznie . . . Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja