Dotykam zżółkłego papieru, przyjacielu, odwracam strona po stronie, szorstkość celulozy przechodzi na palce, zanurza się w dermatoglifach, zahacza neurony. Nie potrafię czytać, przyjacielu. Nie dziś. Zaciągam się zapachem myśli, historii przekładanych z rąk do rąk, może nigdy nie przeczytanych. Wspomnieniem jednego z tych, co przestali istnieć. Zaciągam się słowem, mój drogi. I uzależniam.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................Obrazu człowieka nie szuka się w lustrze. - a gdzie? - zapytałem. - w sobie

M e n u

=> kilka słów ode mnie
=> złamaną stalówką . . .
=> (***)
=> (***Anioł...)
=> (***lepsze wczoraj...)
=> (***fałsz...)
=> on...
=> (***Ojcze...)
=> (***walcz...)
=> pragnę na ślepo
=> łatwiej skłamać
=> (***niewinny świat mówisz...)
=> ***2
=> bez tytułu...
=> 13.02'11
=> ogień
=> nadludzie
=> bez gniewu
=> Plastikowy -
=> na zapałkach -
=> Moja wierna
=> modlitwa skończonych
=> twórco nadludzkiego egoizmu
=> rany
=> miałeś rację
M.S
=> mistrzowie
=> psychoterapia słowem
--> Aurelian
--> Nędznicy
Paulo Coelho
--> Stracone złudzenia
--> Stracone złudzenia cz.II
--> Korespondencje cz.I
--> Korespondencje cz.II
--> Olimpio
Benoite Groult
--> rok 93
--> le petit prince
-->Opowieść dla przyjaciela
--> Jaszczur (fragment)
--> Silniejszy od nienawiści
--> Pracownicy morza
=> nie z tego świata

_____________
(***fałsz…)

dzisiaj za trudno na dawanie przykładu
boję się twoich brudnych paznokci
powiek otwieranych od czasu do czasu
zbyt szybko zaprogramowanego uśmiechu

kościstych policzków i ich zarysu
boję się każdego drgnięcia
spadzistych dachów, rys na oknach

 za łatwo opartego na konstrukcji świata
za każde słowo zrównane z zawartością dosłownego szamba

za nadzieję która dając siebie ofiaruje jednocześnie mieszankę chili z cukrem

 zbyt wąskich źrenic
które pod powiekami zasypiają
i zbudzić się nie mogą

 chaosu ciał
fałszu twych oczu

 
Edyta Geppert

Odchodzą tak jak przyszli niespodzianie... zbyt prędko wypełniają się ich dni... znów na długo zostajemy sami... być może trochę lepsi dzięki nim(...) Ich pieśni ptaki w lasach wciąż śpiewają... i wieniec ziół rozsiewa pod nich wiatr... odchodzą stąd, lecz nie - nie umierają... sumieniem naszym niespokojnym są...

być poezją, wiatrem, galopem...(...) nad słowami się wznosić, nad murawą trwać wiecznie . . . Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja