. . .on éclate en silence>> - 13.02'11

Dotykam zżółkłego papieru, przyjacielu, odwracam strona po stronie, szorstkość celulozy przechodzi na palce, zanurza się w dermatoglifach, zahacza neurony. Nie potrafię czytać, przyjacielu. Nie dziś. Zaciągam się zapachem myśli, historii przekładanych z rąk do rąk, może nigdy nie przeczytanych. Wspomnieniem jednego z tych, co przestali istnieć. Zaciągam się słowem, mój drogi. I uzależniam.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................Obrazu człowieka nie szuka się w lustrze. - a gdzie? - zapytałem. - w sobie

M e n u

. . .on éclate en silence>>

_________
(***)

za nami drogi niejasne, kręte rozłogi korzeni; niełatwy próżny świat; gdzie ich widzisz

aniołów za czarną albą zamkniętych, za szybą ugiętą krzyczących psalmy Belzebuba;

gdzie świecisz

rozpalasz rozniecasz żar niemocy odgarniętych słowami bluzg i ślepych zamiarów; gdzie pytam ciebie nieskończonością dzikszą od euforii, wybuchem ciepła zamachem wtc, szarością depresji, żywszej od oksytocyny,
gdzie wiara prawdziwa, gdzie płacz,
gdzie oczy zamglone lękiem o siebie

Edyta Geppert

Odchodzą tak jak przyszli niespodzianie... zbyt prędko wypełniają się ich dni... znów na długo zostajemy sami... być może trochę lepsi dzięki nim(...) Ich pieśni ptaki w lasach wciąż śpiewają... i wieniec ziół rozsiewa pod nich wiatr... odchodzą stąd, lecz nie - nie umierają... sumieniem naszym niespokojnym są...

być poezją, wiatrem, galopem...(...) nad słowami się wznosić, nad murawą trwać wiecznie . . . Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?

Darmowa rejestracja