Dotykam zżółkłego papieru, przyjacielu, odwracam strona po stronie, szorstkość celulozy przechodzi na palce, zanurza się w dermatoglifach, zahacza neurony. Nie potrafię czytać, przyjacielu. Nie dziś. Zaciągam się zapachem myśli, historii przekładanych z rąk do rąk, może nigdy nie przeczytanych. Wspomnieniem jednego z tych, co przestali istnieć. Zaciągam się słowem, mój drogi. I uzależniam.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................Obrazu człowieka nie szuka się w lustrze. - a gdzie? - zapytałem. - w sobie

M e n u

=> kilka słów ode mnie
=> złamaną stalówką . . .
=> (***)
=> (***Anioł...)
=> (***lepsze wczoraj...)
=> (***fałsz...)
=> on...
=> (***Ojcze...)
=> (***walcz...)
=> pragnę na ślepo
=> łatwiej skłamać
=> (***niewinny świat mówisz...)
=> ***2
=> bez tytułu...
=> 13.02'11
=> ogień
=> nadludzie
=> bez gniewu
=> Plastikowy -
=> na zapałkach -
=> Moja wierna
=> modlitwa skończonych
=> twórco nadludzkiego egoizmu
=> rany
=> miałeś rację
M.S
=> mistrzowie
=> psychoterapia słowem
--> Aurelian
--> Nędznicy
Paulo Coelho
--> Stracone złudzenia
--> Stracone złudzenia cz.II
--> Korespondencje cz.I
--> Korespondencje cz.II
--> Olimpio
Benoite Groult
--> rok 93
--> le petit prince
-->Opowieść dla przyjaciela
--> Jaszczur (fragment)
--> Silniejszy od nienawiści
--> Pracownicy morza
=> nie z tego świata

____________________________
(***niewinny świat mówisz....)


niewinny świat mówisz
gdzie go widzisz

 
nawet ciebie tu nie ma
kiedy krew zamiast łez się leje

burze
pogmatwane losy kilku ludzi

 
niewarte wszystko tego
co było wczoraj

 
rzygam bagnem ich nawyków
światem ogolonym tylko od święta

składam resztki nerwów
zszarpanej psychiki
linii papilarnych doszczętnie zerwanych
by jeszcze raz być w tym polskim paryżu
Edyta Geppert

Odchodzą tak jak przyszli niespodzianie... zbyt prędko wypełniają się ich dni... znów na długo zostajemy sami... być może trochę lepsi dzięki nim(...) Ich pieśni ptaki w lasach wciąż śpiewają... i wieniec ziół rozsiewa pod nich wiatr... odchodzą stąd, lecz nie - nie umierają... sumieniem naszym niespokojnym są...

być poezją, wiatrem, galopem...(...) nad słowami się wznosić, nad murawą trwać wiecznie . . . Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja